Мінск: Вышэйшая школа, 2009. — 262 с.
Раскрываецца спецыфіка мовы мастацкай літаратуры, паказваецца, як аналізаваць (для лепшага разумення ідэйна-эстэтычнага зместу твора) разнастайныя «моўныя цяжкасці», што нярэдка сустракаюцца ў мастацкіх тэкстах. Падаюцца ўзоры лінгвістычнага аналізу асобных твораў. Для студэнтаў філалагічных спецыяльнасцей вышэйшых навучальных устаноў. Можа быць выкарыстаны настаўнікамі беларускай мовы і літаратуры.
Прадмова
Мастацкі тэкст як аб’ект лінгвістычнага аналізу
Прадмет і задачы курса
Віды аналізу. Тэксталагічны аналіз
Лінгвістычны і стылістычны аналізы і адрозненне паміж імі
Рэальна-гістарычны каментарый
Прынцып гістарызму пры ацэнцы моўных з’яў
Словы з сэнсавым прырашчэннем
Перыфразы, разгорнутыя метафары, параўнанні
Абыгрыванне слоў
Аманімія і сумежныя з ёю з’явы
Да ўжывання займеннікаў
Фразеалагізмы
Прыказкі
Іншыя моўныя з’явы мастацкага тэксту
Сэнс загалоўкаў мастацкіх твораў
Асаблівасці вершаванага маўлення
Спецыфіка мовы мастацкай літаратуры
Дыялектныя, прафесійныя, жаргонныя словы
Аўтарскія неалагізмы
Аўтарскія запазычанні з іншых моў
Нематываваныя адхіленні ад нормы
Пра паўзроўневы від лінгвістычнага аналізу
Лінгвістычны аналіз асобных твораў
Камедыя В. Дуніна-Марцінкевіча «Пінская шляхта».
Верш Я. Купалы «Час!»
Байка К. Крапівы «Дыпламаваны Баран»
П’еса К. Крапівы «Партызаны»
Верш Р. Барадуліна «Чакалі»
Спіс выкарыстанай літаратуры.
Паказальнік пракаменціраваных твораў ці ўрыўкаў з твораў
Прадметны паказальнік