Самарқанд, 2006. — 116 с.
Фарҳангнигории тоҷику форс таърихи ҳазорсола дорад ва он бо пайдоиши адабиёти хаттӣ вобаста аст. Аксари муаллифони фарҳангҳои забони тоҷикӣ-форсӣ ҳамзамон шоир низ будаанд. Дар ин рисола оид ба фарҳангҳои мӯътабар, ки то замони мо омада расидаанд, маълумоти нисбатан муфассал ҷамъоварӣ шуда, дар боби охирин дар бораи навъи фарҳангҳое, ки дар лексикографияи муосир муайян шудааст, маълумот дода мешавад. Рисола барои муаллимони мактабҳои таълими ҳамагонӣ, литсей ва донишҷӯёни факултетҳои филологӣ пешбинӣ шудааст.